“Μονάχα Η Αγάπη Είναι Λύση” φέρεται να προτείνει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος -γιος του σπουδαίου λαϊκού μουσικού, δεξιοτέχνη του μπουζουκιού, Κώστα Παπαδόπουλου-  με τον ομώνυμο δίσκο του, στον οποίο υπογράφει μουσικά δώδεκα τραγούδια σε στίχους της Ιωάννας Αντωνοπούλου. Ο ίδιος είναι επίσης και ο ερμηνευτής στα περισσότερα, εκτός από δύο που τραγουδάει ο Μανώλης Λιδάκης και σ’ ένα η Μαρία Λούκα, ενώ υπάρχει κι ένα ντουέτο με τον Παντελή Θαλασσινό.

Ο βαρύγδουπος τίτλος του album σε συνδυασμό με το, αμφίβολης αισθητικής, εξώφυλλο που παραπέμπει περισσότερο σε δουλειά κάποιου λαϊκοπόπ τραγουδιστή του συρμού έχω την αίσθηση ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το δελτίο τύπου που ούτε λίγο- ούτε πολύ παρουσιάζει τη συγκεκριμένη εργασία σαν το «απόσταγμα» της «μεγάλης θητείας» του συνθέτη στο «καλό λαϊκό τραγούδι». Κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς ουδόλως φαίνεται μέσα από τα ίδια τα τραγούδια που στην πλειοψηφία τους εκφράζουν ένα, διόλου ασυνήθιστο στις μέρες μας, «εξευγενισμένο» είδος λαϊκού τραγουδιού με την, προσεγμένη, ενορχήστρωση να δίνει απλώς μια πιο «έντεχνη» διάσταση στο όλο εγχείρημα, χωρίς ωστόσο να εισάγεται κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Ως εκ τούτου το αποτέλεσμα ακούγεται σε μεγάλο βαθμό άτολμο και τετριμμένο.

Ωστόσο, και παρά τις παραπάνω διαπιστώσεις, από το “Μονάχα Η Αγάπη Είναι Λύση” δεν απουσιάζουν ορισμένα καλά τραγούδια. Η συνεργασία ενός συνθέτη με έναν μόνο στιχουργό προσδίδει συνήθως συγκεκριμένο χαρακτήρα σ’ ένα δίσκο κι έτσι συμβαίνει κι εδώ: οι στίχοι της Αντωνοπούλου είναι καλοδουλεμένοι και στο σύνολό τους όμορφοι και ουσιαστικοί (με εξαίρεση τον χοντροκομμένο “Αναρχικό”), ενώ κι ο Παπαδόπουλος καταφέρνει να γράψει κάποιες αρκετά ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Ο “Αετός” είναι ίσως το πιο ολοκληρωμένο τραγούδι του δίσκου, ενώ στο “Να Σ’ Αγαπώ Κόσμε”, που κυριαρχεί το ούτι, η στιβαρή ερμηνεία του Λιδάκη προσδίδει μια ένταση που λείπει απ’ τα υπόλοιπα τραγούδια. Το λυρικότατο “Όνειρο” και το ανάλαφρο “Ότι Θέλει Η Αγάπη Κάνει” με την ωραία ερμηνεία της Μαρίας Λούκα ξεχωρίζουν επίσης.

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος έχει μια καλή και ζεστή φωνή που υπηρετεί με άνεση τα τραγούδια που γράφει. Ως συνθέτης μπορεί να απέχει πολύ απ’ το να χαρακτηριστεί λαϊκός, αλλά παρόλ’ αυτά δε φαίνεται να στερείται ικανοτήτων. Με τη συγκεκριμένη κυκλοφορία παρουσιάζεται επαρκώς και με τις δύο ιδιότητές του δε νομίζω ότι όμως καταφέρνει να δείξει κάτι εξαιρετικό σε καμία απ’ τις δύο.

Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 09 Ιανουαρίου 2008, στο avopolis.gr