Ο Αλέξης Καραβέργος είναι τραγουδοποιός που ζει κι εργάζεται, ως καθηγητής φυσικής, στην Κατερίνη. Η ενασχόλησή του με το τραγούδι μετράει πάνω από 20 χρόνια ωστόσο οι εμφανίσεις του όλα αυτά τα χρόνια ήταν κάτι λιγότερο από σποραδικές. Δισκογραφικά τον γνωρίσαμε ως ερμηνευτή στο τραγούδι “Eίμαι” στο album των Μανώλη Ρασούλη και Χάρη Παπαδόπουλου «Το Τρένο Φτάνει Τελικά Στην Κατερίνη» (1998); και ως δημιουργό ακόμα παλιότερα, το 1987, σε δίσκο του Γιάννη Γιοκαρίνη με το «Τίποτα Δεν Είναι Απλό». Είναι μάλλον απογοητευτική η διαπίστωση ότι αυτό το, ωραίο πράγματι, τραγούδι ακόμα και σήμερα- που περιλαμβάνεται πλέον στον πρώτο προσωπικό δίσκο του Καραβέργου- παραμένει η πιο ξεχωριστή κατάθεση του (αφού τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου βρίσκονται στο ίδιο κλίμα με παρόμοιο ή κατώτερο αποτέλεσμα). Αυτό φοβάμαι ότι προδίδει ευθύς εξαρχής μια, αν μη τι άλλο, δημιουργική στασιμότητα.

Η παραπάνω παρατήρηση ωστόσο δε σημαίνει ότι το album συνολικά στερείται ενδιαφέροντος. Οι αισθηματικές μπαλάντες που γράφει ο Καραβέργος στέκονται αξιοπρεπώς, κυρίως χάρη στις όμορφες μελωδίες που εύκολα αποτυπώνονται στη μνήμη. Οι στίχοι τρυφεροί και ενδοσκοπικοί μπορεί κάπου-κάπου να ακούγονται κοινότοποι, αλλά εν τέλει διασώζονται χάρη στο βαθιά προσωπικό τους αποτύπωμα. Το “Της Ζωής Μου Το Στολίδι” (γραμμένο για τον γιο του, ο οποίος κοσμεί άλλωστε και το εξώφυλλο), η “Μπαλάντα Της Μαρίας” και η “Προσευχή” αποτελούν κάποια από τα αξιόλογα τραγούδια του δίσκου. Αυτό όμως που εν μέρει επιτυγχάνεται με τη μελωδικότητα των τραγουδιών, τις ανεπιτήδευτες, καλές ερμηνείες του Καραβέργου και τους βιωματικούς στίχους, μοιάζει να υπονομεύεται από την μάλλον αταίριαστη ενορχήστρωση των Γιάννη Μήτση και Σωτήρη Νούκα. Ο έντονος ηλεκτρισμός και η προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» του υλικού με έναν μάλλον αμήχανο προγραμματισμό που επικρατεί συνολικά σε όλο το album, προσθέτει βέβαια έναν δυναμισμό στα τραγούδια, αλλά δίνει ταυτόχρονα μια pop αισθητική που έρχεται σε σαφή ρήξη  με τις σαφώς πιο εσωτερικές και -ας τις πούμε- έντεχνες, προθέσεις του Καραβέργου.

Έτσι, θα σημειώναμε κλείνοντας ότι ο Αλέξης Καραβέργος, έτσι όπως προκύπτει μέσα από το «Ο Βασιλιάς Σου Να Γίνω», διαθέτει στοιχεία ενός ευαίσθητου κι αρκετά ταλαντούχου τραγουδοποιού με καλά τραγούδια, που ακούγονται ευχάριστα, τα οποία όμως δε μοιάζουν να διαθέτουν κάποιου είδους ιδιαιτερότητα που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν μέσα στον δισκογραφικό κυκεώνα.

Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 25 Ιουνίου 2009, στο avopolis.gr