Αντίπερα Όχθη
- Ημερομηνία Κυκλοφορίας 04/2009
- Εταιρεία Μουσικό Ταχυδρομείο
Οι Αντίπερα Όχθη είναι μια ροκ μπάντα που συγκροτήθηκε το 2000 από πέντε παιδικούς φίλους με καταγωγή από τη Λαμία. Το ομώνυμο album που κρατάμε στα χέρια μας είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, στην οποία περιέχονται δώδεκα δικά τους τραγούδια και μια διασκευή ενός παλιού τραγουδιού των Πυξ Λαξ με τον μακροσκελέστατο τίτλο «Ένα Πέπλο Της Σιωπής Θα Σκεπάζει Σαν Μπαμπούλας Τη Ζωή Μας». Η μουσική υπογράφεται συνολικά απ’ όλη τη μπάντα, ενώ τους στίχους γράφει ο πληκτράς τους Ηλίας Βουρλοβίτης. Εκτός απ’ τον προαναφερθέντα το συγκρότημα αποτελείται κι από τον Δημήτρη Καραγιώργο που παίζει τύμπανα, τον Κώστα Πλατανιά που παίζει κιθάρα και τραγουδάει και τον μπασίστα Μάκη Διαμαντή.
Σύμφωνα με όσα αναγράφονται στο δελτίο τύπου, αλλά και στην ηλεκτρονική τους σελίδα, το συγκρότημα θεωρεί σημαντικότερες στιγμές της μέχρι τώρα διαδρομή του κάποιες ζωντανές εμφανίσεις με συγκροτήματα όπως οι Πυξ Λαξ κι οι Ενδελέχεια και τις δύο παρουσίες τους στο Dream Show. Είναι κάτι μάλλον δευτερεύουσας σημασίας αλλά αναρωτιέμαι από πότε οι εμφανίσεις σε τηλεοπτικά show που χρησιμοποιούν το τραγούδι στην πιο αγοραία του έκφραση θεωρούνται αξιοσημείωτες επιδόσεις για ένα ροκ συγκρότημα.
Επιστρέφοντας αποκλειστικά στα του album, ας ξεκινήσουμε από τα θετικά στοιχεία που παρατηρεί κανείς. Πρώτα απ’ όλα οι Αντίπερα Όχθη ακούγονται σαν ένα καλοδουλεμένο σχήμα που έχει διαμορφώσει έναν ηλεκτρικό, παλιομοδίτικο και ιδιαίτερα δυναμικό ήχο με προεξέχουσες στα περισσότερα τραγούδια τις χαρντροκάδικες κιθάρες. Αλλά ακόμα και στα δύο-τρία τραγούδια που ο ηλεκτρισμός υποχωρεί το μουσικό αποτέλεσμα δεν είναι άσχημο. Επιπρόσθετα ο τραγουδιστής τους Κώστας Πλατανιάς δε παρασύρεται από την ένταση της μουσικής και δίνει συγκρατημένες, καλές ερμηνείες που δημιουργούν μια ενδιαφέρουσα αντίθεση.
Ωστόσο παρόλα τα καλά στοιχεία σημειώνουμε παραπάνω τα τραγούδια των Αντίπερα Όχθη δε μπορούν σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστούν επιτυχημένα. Κυριότερη βέβαια αιτία γι’ αυτό είναι οι στίχοι του Βουρλοβίτη. Με μόνιμο το ομιχλώδες μοτίβο του καταπιεσμένου από την «κακή» κοινωνία ατόμου («Την Ίδια Φυλακή») που έχει έντονες τάσεις φυγής («Ήρθε Η Ώρα Για Να Φύγω», «Θέλω Ν’ Αφήσω Αυτόν Τον Κόσμο Να Χαθώ») και στηρίζει τις ελπίδες του σε ουτοπίες («Το Μαγικό Κουτί», «Στις Εξωτικές Διαδρομές»), αλλά και με μπόλικη καταστροφολογία («Πυρ Το Εξώτερον») τα περισσότερα τραγούδια εγκλωβίζονται σε τέτοιου είδους μανιχαϊστικά σχήματα. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτές οι προεφηβικές ανησυχίες αποδίδονται τελείως άτσαλα με άστοχες λέξεις, τραβηγμένες απ’ τα μαλλιά φράσεις και συμβατικές ρίμες. Ένα τόσο τρανταχτό μειονέκτημα βαραίνει το ντεμπούτο album των Αντίπερα Όχθη και διαμορφώνει μοιραία ένα αρκετά άνισο αποτέλεσμα.
Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 07 Ιουλίου 2009, στο avopolis.gr