Στο «Περί Μπάζων Και Λοιπών Απορριμμάτων» ο θεσσαλονικιός τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης από τη θέση του παραγωγού αυτή τη φορά μας γνωρίζει και μας προτείνει κάποιους πρωτοεμφανιζόμενους -ως επί το πλείστον- στη δισκογραφία δημιουργούς από τη Λάρισα. Οι (πατέρας και γιος) Θωμάς και Ευρυπίδης Μπέκος συνυπογράφουν τις μουσικές του album, ενώ οι στίχοι είναι του Κώστα Ντόλκου, του Λάμπρου Καραγεώργου και του Θωμά Μπέκου. Την ενορχήστρωση επωμίζεται εξολοκλήρου ο 17χρόνος Ευρυπίδης Μπέκος.

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς από τα πρώτα κιόλας ακούσματα ότι πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, καμωμένη από ιδιαίτερα ταλαντούχους ανθρώπους. Χωρίς υπερβολές και χωρίς να απομακρύνεται μουσικά απ’ αυτό που συνηθίζουμε να λέμε «έντεχνο» τραγούδι, το album διακρίνεται στο σύνολό του για τον ενθουσιασμό, τον χαρακτήρα και κυρίως την υψηλή αισθητική του. Τραγούδια όπως το “Εν Τέλει Τι Είναι Ανθρώπινο…” -που ανοίγει το album με τη φωνή του Ζερβουδάκη και μουσικά παραπέμπει σε Ηπειρώτικο με τις ηλεκτρικές κιθάρες να «εισβάλουν» στο τέλος- και το “SOS Διαπασών” προδίδουν μια θαυμαστή αρτιότητα σε όλους τους τομείς, χωρίς ωστόσο να χάνουν κάτι απ’ την αμεσότητα και τον δυναμισμό τους. Σημαντικό ρόλο σ’ αυτό παίζουν και οι εξαίρετοι στίχοι που γοητεύουν με την απλότητά τους και τη θεματική πρωτοτυπία αλλά και σαφήνεια. Ιδιαίτερα ο, φιλόλογος στο επάγγελμα, Κώστας Ντόλκος που υπογράφει και τα περισσότερα τραγούδια, εντυπωσιάζει με την όμορφη και ιδιαίτερη γραφή του.

Ερμηνευτικά τα δώδεκα τραγούδια έχουν μοιραστεί σε αρκετές ανδρικές και γυναικείες φωνές. Ο Ζερβουδάκης λέει τρία κομμάτια, ο Παντελής Θεοχαρίδης άλλα δύο, ενώ ως βοήθεια εξ …Αθηνών έρχονται ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με “Το Παράπονο Του Ιούδα” και ο Γιάννης Ζουγανέλης με το σκωπτικό “Τότε Κι Εγώ”. Στις γυναικείες φωνές (όλες πολύ καλές) συναντάμε την Έλσα Μουρατίδου με το μελωδικότατο “Al-Tair”, που θα λέγαμε ότι κατά κάποιον τρόπο λειτουργεί και ως μια αναφορά στη μυθολογία του Θανάση Παπακωνσταντίνου, τη Μαρία Φωτίου μ’ ένα “Στοιχειωμένο Λεωφορείο”, την Ελισάβετ Καρατζώλη στο “Άσε Το Τραγούδι” και την Ελένη Φωτιάδου με το “SOS διαπασών” -που αναφέρθηκε παραπάνω- και τις «Νεράιδες». Συμμετέχει επίσης και το φωνητικό σύνολο του Σύγχρονου Ωδείου Λάρισας.

Η πολύ καλή έκδοση, τέλος, συνοδεύεται κι από τα όμορφα σχέδια του Χρήστου Παπανικολάου. Αυτό που μένει πάντως σαν συμπέρασμα είναι πως σε μια εποχή που το δισκογραφικό τοπίο είναι κάτι παραπάνω από θόλο, κυκλοφορίες σαν το «Περί Μπάζων Και Λοιπών Απορριμμάτων» προσδίδουν στην έννοια της δισκογραφία και νόημα και λόγο ύπαρξης.

Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 17 Ιουλίου 2009, στο avopolis.gr