Το Μακροβούτι είναι η πρώτη σου δισκογραφική δουλειά και περιέχει δεκαπέντε τραγούδια στα οποία έχεις γράψει τη μουσική και τους στίχους. Πως θα περιέγραφες – σε γενικές γραμμές – τον χαρακτήρα του album;

«Μου είναι λίγο δύσκολο να περιγράψω εκ των υστέρων και ως τρίτος το album και τα τραγούδια, και δεν είναι ακριβώς δική μου δουλειά κάτι τέτοιο. Όμως εκ των έσω θα μπορούσα να πω ότι είναι μεμονωμένα τραγούδια, που γράφτηκαν σε διαφορετικές συγκυρίες το καθένα, αποτελούν όμως μια ενότητα όσο αποτελεί και η ζωή αυτού που τα έγραψε – δηλαδη της αφεντομουτσουνάρας μου – μία συνέχεια. Ο χαρακτήρας του album, λοιπόν, είναι πολύ προσωπικός και αντικειμενικός ταυτόχρονα, δηλαδή πλήρως αντιφατικός, ερωτικός και πεισιθανάτιος, μελοδραματικός και χαζοχαρούμενος, πολιτικός και αυτοαναφορικός – με μία λέξη ανθρώπινος. Τουλάχιστον αυτή είναι η φιλοδοξία του».

Μέσα απ’ τα τραγούδια – και ανεξαρτήτως θέματος – βγαίνει ένας ενθουσιασμός και μια θετική διάθεση που χαρακτηρίζει το συνολικό αποτέλεσμα ακόμα και στις πιο εσωστρεφείς στιγμές του δίσκου. Αυτό εκφράζει και μια γενικότερη αντίληψή σου για τα πράγματα;

«Νομίζω πως η προηγούμενη απάντηση καλύπτει κάπως και αυτή την ερώτηση. Ο ενθουσιασμός που μπορεί να διακρίνεις είναι η χαρά των ανθρώπων που παίζουμε κάτι το οποίο μας αρέσει και το πιστεύουμε. Παρ’ όλα αυτά μία ειρωνεία πάντα υποβόσκει και δη στις πιο ενθουσιώδεις και φανφαρόνικες στιγμές του album. Γενικότερα θα μπορούσαμε να πούμε ότι, όταν είσαι βουτηγμένος στα σκατά μέχρι τον λαιμό, το μόνο που σου μένει είναι να τραγουδήσεις».

Κάποια τραγούδια στο Μακροβούτι μοιάζουν να παραπέμπουν, σαν ύφος περισσότερο, στον Θανάση Παπακωνσταντίνου, διατηρώντας ωστόσο ένα ιδιαίτερο μουσικό και στιχουργικό στίγμα. Ποιες είναι αλήθεια οι επιρροές σου;

«Το ύφος στο οποίο αναφέρεσαι είναι η δημιουργική συμμετοχή του βιολιστή Φώτη Σιώτα στον δίσκο, καθώς και αυτή της Μάρθας Φριτζήλα. Κατά τα άλλα η ερώτηση με τις επιρροές πάντα μου ξινίζει λίγο, αφενός γιατί ο κατάλογος αυτών που μπορώ να σκεφτώ (μουσικών, ποιητών, λογοτεχνών, φιλοσόφων, ηλιθίων, σκηνοθετών, θείων, φίλων, διαφημιστών, ταξιτζήδων, φαντασμάτων, ακροβατών, σκιών, ζώων) είναι μάλλον ατελείωτος και αφετέρου γιατί ο κατάλογος αυτών που μου διαφεύγουν είναι κι αυτός αναγκαστικά ατελείωτος».

Στον δίσκο, εκτός από σένα, τρία τραγούδια τραγουδάει η Μάρθα Φριντζήλα και άλλα δύο η Σταυρούλα Παυλίκου, η οποία συμβάλει και γενικότερα στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας του album παίζοντας φλάουτο και κάνοντας τα φωνητικά στα περισσότερα τραγούδια. Πες μας λίγα λόγια για τη συμμετοχή τους.

«Η Μάρθα είναι  εδώ και πολλά χρόνια (από το 1999 περίπου) φίλη, δασκάλα στο θέατρο και το τραγούδι, σύμβουλος και οπωσδήποτε μία φωνή που έχω πολύ στα αυτιά μου και στην καρδιά μου. Συνεπώς η συμμετοχή της ήταν κάτι πολύ φυσικό, πολλώ δε μάλλον αφού ήταν αυτή από τους πρώτους ακροατές αρκετών από αυτά τα τραγούδια. Η Σταυρούλα Παυλίκου συμμετέχει ως φλαουτίστρια και τραγουδίστρια από την πρώτη στιγμή που φτιάχτηκε το συγκρότημα για να παιχτούν αυτά τα τραγούδια και έτσι είναι αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της δουλειάς. Επίσης είναι κατά τη γνώμη μου, αλλά και όχι μόνο, μία τραγουδίστρια με αισθητήριο σπάνιο και αντίληψη εξίσου σπάνια. Όσο για τη φωνή της…όσοι ακούν  καταλαβαίνουν».

Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο δημιουργό σήμερα να δημοσιοποιήσει τη δουλειά του; Συνάντησες δυσκολίες μέχρι να κυκλοφορήσει το cd ή υπήρξαν εξαρχής κάποιοι άνθρωποι που πίστεψαν στο υλικό και βοήθησαν στην έκδοσή του;

«Οι άνθρωποι που πίστεψαν στο υλικό είναι όλοι αυτοί οι οποίοι συμμετέχουν στον δίσκο καθώς και αυτοί που άκουσαν τα τραγούδια ζωντανά και με ενθάρρυναν και με συμβούλεψαν. Θέλω να πω ότι, κατ’ αρχάς, η δημοσιοποίηση των τραγουδιών ξεκίνησε από τις συναυλίες. Από κει και πέρα η αλήθεια είναι ότι στάθηκα αρκετά τυχερός σε σχέση με άλλους, γιατί ενώ είχα ήδη σχεδόν τελειώσει τις ηχογραφήσεις με δικό μου κόστος και με την αφιλοκερδή βοήθεια των μουσικών αλλά δεν είχα ιδέα για το ποιος θα μπορούσε να εκδώσει το υλικό, μας άκουσε στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ ο Γιώργος ο Μητρόπουλος και μου πρότεινε την έκδοση στον Καθρέφτη. Στο ενδιάμεσο βεβαίως το ίδιο υλικό είχε απορριφθεί ως μη ραδιοφωνικό και ακατάλληλο από αρκετούς άλλους».

Εκτός απ’ το τραγούδι έχεις σπουδάσει και ασχολείσαι με το θέατρο. Έχοντας ήδη κάποια εμπειρία κι απ’ τους δύο χώρους, ποια στοιχεία σ’ ενθουσιάζουν και ποια σε απωθούν στον καθένα;

«Σε οποιαδήποτε τέχνη ενθουσιάζει η αλήθεια και απωθεί η υποκρισία και το δήθεν. Από κει και πέρα η φύση της δουλειάς έχει διαφορετικές απαιτήσεις σε κάθε τέχνη».

Έχεις – απ’ όσο ξέρουμε – συχνή παρουσία σε συναυλίες στην Αθήνα. Προγραμματίζεις κάποιες ζωντανές εμφανίσεις και εκτός Αθηνών;

«Ναι, αλλά δυστυχώς δεν ξέρω ακόμα συγκεκριμένες ημερομηνίες και τόπους. Όμως μπορεί όποιος θέλει να ενημερώνεται και από τη σελίδα του Καθρέφτη,  musicmirror.gr».

Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 25 Ιουνίου
2008, στο avopolis.gr