Ανάμεσα στα οκτώ χρόνια που είχαν μεσολαβήσει απ’ την ζωντανή ηχογράφηση του 1997 με τίτλο Όχι Λάθη, Πάντα Λάθη μέχρι την Μαστοράτζα Του Ερντεμπίλ του 2005, είχε καλλιεργηθεί μία αίσθηση (πολλές φορές κι απ’ τους ίδιους) πως οι Χειμερινοί Κολυμβητές είχαν κλείσει τον κύκλο τους σα συγκρότημα έχοντας φτάσει σ’ ένα δημιουργικό κι ίσως προσωπικό αδιέξοδο. Ευτυχώς αυτού του είδους οι εκτιμήσεις διαψεύστηκαν πανηγυρικά και μάλιστα με μπαράζ δημιουργικότητας· Απ’ το 2005 μέχρι σήμερα οι Κολυμβητές έχουν κυκλοφορήσει ήδη δύο σπουδαία θεματικά άλμπουμ, ενώ με τα 23 Κόκκινα Φώτα δείχνουν να επανέρχονται με ένα ιδιαίτερα πετυχημένο τρόπο -και χωρίς κάποιου είδους νοσταλγία- στο ύφος των πρώτων τους δισκογραφικών καταθέσεων. Την επιμέλεια της παραγωγής μοιράστηκαν ο Μιχάλης Σιγανίδης με τον Αργύρη Μπακιρτζή, ενώ ευχάριστη έκπληξη είναι η επιστροφή του Ισίδωρου Παπαδάμου, έστω και για την ερμηνεία ενός μόνο τραγουδιού.

Ο Αργύρης Μπακιρτζής, ο οποίος εξακολουθεί βέβαια να είναι ο εμβληματικός τραγουδιστής του συγκροτήματος και ο κύριος δημιουργός των τραγουδιών (δεκαπέντε απ’ τα είκοσι τρία είναι δικά του), δείχνει πως διαθέτει ολόκληρο απόθεμα τραγουδιών αλλά και πλήθος ερεθισμάτων που τον κινητοποιούν. Έτσι εδώ βρίσκουμε για παράδειγμα το πρώτο τραγούδι που έγραψε το 1969 και που έπρεπε να περιμένει σαράντα χρόνια ωσότου να δισκογραφηθεί με τίτλο “Πανσέληνος Στους Φιλίππους”, αλλά κι ένα άλλο που γράφτηκε το 1970 σε μια σκοπιά κατά την περίοδο που ο Μπακιρτζής υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στην Αεροπορία. Το τραγούδι αυτό εξάλλου ευθύνεται για τον τίτλο του άλμπουμ αλλά και για τον όμορφο πίνακα του Γιάννη Κόττη που κοσμεί το εξώφυλλο (ακόμα ένας πίνακας του εικαστικού καλλιτέχνη βρίσκεται στο εσώφυλλο). Εξίσου παλιό είναι και το “Ποδόσφαιρο Στα Χρόνια Της Χούντας”, το οποίο μνημονεύει με ξεχωριστό τρόπο μία νίκη του ΠΑΟΚ επί του ΑΟ Τρικάλων στις αρχές της δεκαετίας του ‘70. Άσχετα όμως με το πότε γράφτηκαν τα τραγούδια, η ουσία είναι πως όλα μαζί συγκροτούν ένα σπουδαίο υλικό. Το “Κάθε Βράδυ Στο Καφέ Αμάν” για παράδειγμα ακούγεται ήδη με την αίγλη του κλασικού, ενώ το “Αχαριστία” και το “Κάποιος Να Με Προσέχει” είναι δύο, άκρως διασκεδαστικά, αντιφεμινιστικά μανιφέστα -το πρώτο με θυμόσοφη και το δεύτερο με σκωπτική διάθεση- που συμβάλλουν κι αυτά σ’ ένα αγαπημένο θέμα του Μπακιρτζή, τη μάχη των δύο φύλλων. ­­­­­Επίσης αίσθηση προκαλούν και τα δύο ξενόγλωσσα τραγούδια του δίσκου, ένα γαλλικό κι ένα ιταλικό. Ειδικά στο δεύτερο στήνεται ένα πανέμορφο παιχνίδι αλληλοσυμπληρώματος των ελληνικών στίχων με τους μεταφρασμένους ιταλικούς.

Εκτός απ’ τα τραγούδια του Μπακιρτζή όμως στα 23 Κόκκινα Φώτα έχουν συμπεριληφθεί και κάποια πολύ ενδιαφέροντα τραγούδια άλλων, όπως τα δύο τραγούδια του μπουζουξή του συγκροτήματος και συνθέτη Χάρη Παπαδόπουλου με το “Στέλθ” να αποτελεί διαχρονικό σουξέ των ζωντανών εμφανίσεων του συγκροτήματος και το πολύ ενδιαφέρον “Τραίνο Εξορίας” σε στίχους της Τασούλας Ταχτσίδου να έχει γραφτεί μόλις ένα μήνα πριν την κυκλοφορία του άλμπουμ. Το “Γιατί Δεν Πεθαίνεις” το είχε γράψει ο Μιχάλης Σιγανίδης για μια θεατρική παράσταση, αλλά σίγουρα άξιζε τη δισκογράφησή του χάρη στην, κάπως γκροτέσκα αλλά, ιδιαίτερα πρωτότυπη περιγραφή του αισθήματος της διαιώνισης ενός πεθαμένου έρωτα. Ο απολαυστικός “Καφές” του αιωνόβιου συνεργάτη του συγκροτήματος απ’ το Καζαβίτι της Θάσου Σταύρου Καραμανιώλα από την άλλη, φέρνει μ’ έναν ανυπόκριτο τρόπο την αύρα ενός ευγενούς φλερτ περασμένων εποχών: «Ωραίος ο καφές/ ωραίος κι ο μπουφές/ ωραία κι η κυρία που σερβίρει» ολοκληρώνοντας το ρεφραίν με την έξοχα αυτοαναφορική αποστροφή «τραγούδι να της φτιάξουμε Αργύρη». Με διασκεδαστικό και καυστικό τρόπο συνάμα έρχεται το “Φάρμακο” του Βασίλη Γαντζία να μας θυμίσει τις εποχές που το DDT χρησιμοποιούνταν στην Ελλάδα ελεύθερα ως ένα αποτελεσματικό εντομοκτόνο, ενώ στο “Καϊμακτσαλάν” σατιρίζονται πιο σύγχρονα ήθη μπλέκοντας αναπάντεχα τα σπα και τα χιονοδρομικά με το ΕΚΑΣ και την οικονομική ανέχεια. Τέλος υπάρχει μια παραλλαγή του γνωστού παραδοσιακού επτανησιακού τραγουδιού “Mενεξέδες Και Ζουμπούλια” (εδώ με τον τίτλο “H Κιθάρα Μου Να Σπάσει”) και μία ωραία εκτέλεση του εκ Σαμοθράκης προερχόμενου “Ο Ήλιος Και Το Φεγγάρι”, τραγουδιού που είχε δώσει και το όνομα στο διπλό cd με τραγούδια της Σαμοθράκης που είχε επιμεληθεί ο Σιγανίδης το 1996.

Σε ότι αφορά τη μουσική, οι χώροι που κινείται το συγκρότημα και το δέσιμο που έχουν οι μουσικοί μεταξύ τους (έστω κι αν σπάνια κάνουν πρόβες όπως λένε) αλλά και ο κατακτημένος –απ’ τον πρώτο κιόλας δίσκο τους- ήχος είναι πράγματα γνωστά και χιλιοειπωμένα. Αυτό που επικρατεί εδώ -όπως και σ’ όλους τους δίσκους του συγκροτήματος- είναι ένα διασκεδαστικό και δημιουργικό χάος με τραγούδια που διαθέτουν έναν θαυμάσιο συνδυασμό καλλιτεχνικών αξιώσεων και απενοχοποιημένης απόλαυσης. Οι ιστορίες που κρύβει το κάθε τραγούδι (και που συνήθως αφηγείται ο Μπακιρτζής απολαυστικά στις συναυλίες) αλλά και οι πλείστες όσες αναφορές (όπως η αναπάντεχη εκείνη παράθεση ονομάτων συγγραφέων Επιστημονικής Φαντασίας στο τραγούδι με τον κάπως μικροαστικό τίτλο “Ο Ζωντόχηρος”) δίνουν ένα απίστευτο βάθος στην εμπειρία της ακρόασης του άλμπουμ. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές αντλώντας στοιχεία από μεγάλο φάσμα του ελληνικού τραγουδιού (ρεμπέτικο, λαϊκό, παραδοσιακό, έντεχνο) και φιλτράροντάς τα μέσα απ’ την κοφτερή προσωπική τους ματιά καταφέρνουν για ακόμα μια φορά να δημιουργήσουν ένα δίσκο που επαναπροσδιορίζει με σαφή τρόπο το πως μπορεί να είναι το σύγχρονο λαϊκό τραγούδι.

Κείμενο: Αλέξης Βούκαλης
Πρώτη δημοσίευση: 24 Φεβρουαρίου 2010, στο avopolis.gr